Krzysztof, to bez dwóch zdań twój najlepszy występ w Grand Prix w tym roku. Nie tylko udało się wreszcie awansować do półfinału, ale nawet stanąć na drugim stopniu podium. Spodziewałeś się takiego wyniku?

Od dwóch tygodni notuje dobre, stabilne występy zarówno w Polsce i Anglii, zdobywam powyżej 10 punktów, do tego moi psychologowie i trenerzy przepowiadali mi półfinał, no i się sprawdziło. Szkoda, że na ostatni wyścig fazy zasadniczej nie zmieniłem zębatki, bo gdybym wygrał, to mógłbym w półfinale wybierać pole. Jest jednak dobrze, zaryzykowałem w półfinale i się opłaciło, a w finale pokonałem trzykrotnego mistrza świata więc chyba jechałem dobrze.

Do finału awansowałeś po efektownej i śmiałej akcji w półfinale. Manewr na drugim łuku okazał się kluczowy.

Podobnie jak przed rokiem w Cardiff. Powiedziałem sobie: teraz albo nigdy, bo później już nikogo nie wyprzedzę. Każdy ma przecież równie szybki sprzęt i w Grand Prix nie oddaje się pozycji tak łatwo. Wjechałem pod Lindgrena, myślałem, że wyrzuci mnie za mocno na zewnętrzną i Szwed odbije pozycję, ale miałem bardzo dobrze przygotowany sprzęt i cały czas myślałem pozytywnie.