Jak pan ocenia pierwsza rundę w debiutanckim sezonie, w elitarnych rozgrywkach Centralnej Ligi Juniorów? Liczył pan, że uda się zdziałać więcej?

Tak jak pan mówi, elitarna liga, elitarne drużyny. Zajęliśmy po rundzie jesiennej 9 miejsce na 12 drużyn i to chyba adekwatna pozycja do tego, co zaprezentowaliśmy. Naszym celem było wygranie z tymi, którymi mogliśmy wygrać, czyli z Elaną Toruń oraz Liderem Włocławek i  ewentualnie zrobić niespodzianki. No i takie niespodzianki były trzy: remis z Lechią w Gdańsku, u siebie z Bałtykiem Gdynia i w Poznaniu z Wartą. Pod względem gry mogło się udać coś więcej, zabrakło jednak trochę szczęścia, czasami umiejętności, wiary we własne siły. Główną bolączką jest gra w obronie i to zdecydowanie tu był największy problem. O ile w ofensywie zawsze stwarzaliśmy sobie okazje do zdobycia bramki, to obrona pozostawiała wiele do życzenia. Cały czas szukałem ustawień w obronie. Na pewno w okresie zimowym będę chciał najwięcej czasu poświęcić na pracę w defensywie, poszukać zawodników, którzy by pomogli i wzmocnili skład. Powtarzałem chłopakom, że 0:0 to zawsze lepszy wynik niż porażka. Niestety czasami bywało tak, że traciliśmy bramkę, to podcinało skrzydła, potem wpadała kolejna, nie potrafiliśmy strzelić kontaktowej, mimo że były okazje, traciliśmy kolejną, wszystko siadało i kończyło się czasami wynikami 0:5, a w Bydgoszczy przegraliśmy 0:9, choć mogliśmy nawet prowadzić.

Czasami można było odnieść wrażenie, że nie zawsze o porażce decydowały umiejętności. Widać było spory stres u chłopaków, szczególnie w pierwszych meczach sezonu. Rzeczywiście świadomość, że gra się z Lechem Poznań, Lechią, czy Zawiszą paraliżowała?

Na pewno organizacja w takich klubach jak Lech, Pogoń Szczecin, Warta Poznań to jest coś zupełnie nieporównywalnego z nami. Lech przyjechał do Leszna z czterema trenerami, lekarzem, masażystą, fizjoterapeutą. To robiło wrażenie. Rzeczywiście był stres, ale sądzie, że po czterech meczach minął, ja przynajmniej go nie widziałem. Nie było tak, żeby chłopacy bali się rywala od pierwszych minut. Owszem stres pojawiał się w trakcie meczu, często po straconej bramce. Chłopacy z czasem zdali sobie jednak sprawę, że poziomem sportowym wcale od tych najlepszych drużyn zbytnio nie odbiegają. Myślę, że uświadomili sobie, że większość z ekip jest w ich zasięgu. Różne aspekty miały wpływ na kilka porażek, ale myślę, że stres w niewielkim stopniu. W największym jednak ta gra obronna, o której mówiłem. Obrona nie była stabilna.


Obrona szwankowała, ale w grze ofensywnej nie ma się czego wstydzić. Jak patrzę na osiągnięcia Michała Płocharczyka, liczbę strzelonych przez niego bramek, to zaczynam się zastanawiać, czy Polonia będzie go w stanie zatrzymać, bo pewnie wiele klubów chciałoby mieć takiego napastnika.

Najbardziej chciałby z pewnością trener Radojewski w zespole seniorów, ale postawiliśmy sobie za cel, żeby ta Centralna Liga też stałą na wysokim poziomie i jak na razie żaden z chłopaków z drużyny juniorów nie jest przesuwany do drużyny seniorskiej. Michał strzelił 7 bramek, pokazał się bardzo dobrej strony, ale w ostatnich meczach trochę mu się ta armata zacięła. W niektórych pojedynkach demonstrował jednak dużą klasę. Był motorem napędowym w ofensywie, ale miał duże wsparcie w kolegach.