Co się stało z Twoją ręką? Jest w gipsie…

No tak, ciężka sytuacja, ponieważ po Memoriale Alfreda Smoczyka zrobiono mi zdjęcie rentgenowskie ręki i pojechałem z nim do doktora do Poznania. Wszystko było dobrze, miałem przyjechać na kolejną kontrolę za półtora miesiąca. Jednak zaczęło mnie troszkę boleć, to mnie zaniepokoiło i pojechałem na kolejną kontrolę do jednego z leszczyńskich lekarzy. Okazało się, że jedna z blach uległa pęknięciu i znów pojechałem do Poznania na konsultację, aby pokazać to zdjęcie doktorowi, no i przyznał rację, teraz czekam, aż to się zrośnie. Kiedy już ściągną gips, będzie trzeba po prostu włożyć nową blachę i czeka mnie kolejna rehabilitacja.

Wolelibyśmy, żeby tych złamań już więcej nie było. To takie pechowe zakończenie sezonu, bo chyba nie spodziewałeś się że jeszcze teraz, w listopadzie będziesz nosił gipsowy opatrunek na ręce?

No zupełnie się nie spodziewałem. Doktor zapewniał, że stalowe blachy nie powinny pękać, jednak mam takie “szczęście” w życiu, że albo się łamią kości, albo blachy. To chyba jedna z najgorszych moich kontuzji. Gdybym wiedział, że tak się ten wyścig skończy, wjechałbym w taśmę, no ale cóż, można tak gdybać.

Miałeś też wypadek na rowerze…

A to może lepiej pomińmy…

Tobiasz, pojawiły się informacje, że jesteś łakomym kąskiem dla wielu ekstraligowych klubów. Nic dziwnego, jesteś doświadczonym w tej klasie rozgrywkowej młodym zawodnikiem, to dla klubu prawdziwy skarb. Coś jest na rzeczy?

Potwierdzam te informacje, ale to nie oznacza, że odchodzę z Leszna. Chcę tu jeździć, tu chcę podpisać umowę na kolejne sezony.

Kontrakt jest, chodzi o aneks finansowy...

Co roku praktycznie odnawia się aneks finansowy. Jak najbardziej chcę się dogadać, chcę tu jeździć, choć nie ukrywam, że parę telefonów było. A skoro już ktoś dzwoni, to nie wypada powiedzieć: sorry, nie chcę jeździć w twoim klubie i odłożyć słuchawkę, ale tak jak powiedziałem wcześniej, chcę nadal jeździć tutaj, w Lesznie. Myślę, że szanse są duże, jesteśmy na dobrej drodze, jestem przekonany, że się dogadamy i zostanę tu nie tylko na ostatni rok kontraktu, ale i dłużej. Chciałbym być drugim Damianem Balińskim i przez całą karierę jeździć w jednym kubie.

Z małym epizodem w Kolejarzu Rawicz, ale w celach szkoleniowych, tak to nazwijmy.

Oficjalnie w zawodach młodzieżowych jeździłem jako leszczynianin.

Byłeś dzisiaj na rozmowach w siedzibie Unii Leszno.

Tak, były to kolejne rozmowy, nie przyniosły ostatecznego, pożądanego rozwiązania. Jednak będziemy rozmawiać, cały czas chcemy być w kontakcie i jesteśmy już umówieni na kolejne spotkanie.

Kiedy się odbędzie? Jest wyznaczona konkretna data?

Cały czas jestem z zarządem w kontakcie telefonicznym, ale teraz skupiam się na czymś innym, ponieważ 10 listopada robię małe, skromne podziękowanie dla sponsorów, a potem będę uzgadniał nowy termin spotkań z zarządem Unii Leszno.




Załóżmy, że będziesz startował w barwach leszczyńskich Byków w nadchodzącym sezonie. Jak wyglądają przygotowania?

Ze względu na kontuzję, mocniejsze przygotowania musimy odłożyć na później. Chociaż doktor Misiak zawsze powtarza, że mam jeszcze głowę, dwie nogi i prawą rękę, więc jest nad czym pracować. Na pewno nie będę leżał czy siedział. Nie chcę mieć później problemów z przygotowaniem tej ręki do startów na motocyklu żużlowym.

A jeśli chodzi o sprzęt, coś drgnęło?

Właśnie dzisiaj przyszły części od jednego z dostawców z Wrocławia, więc na dniach mechanicy Mariusz Szmanda i Paweł Ratajszczak będą już powoli motocykle na 2014 rok składać.

W minionym sezonie twój sprzęt się sprawdził, nawet pożyczałeś go kolegom.

Nie mam z tym najmniejszych problemów, nawet w zawodach indywidualnych, wiem, że moje motocykle są dobre.

Miejsce w lidze polskiej trochę ze znakiem zapytania, choć mamy nadzieję, że ze wskazaniem na leszczyński klub, a co z innymi rozgrywkami? Co ze Szwecją przede wszystkim?

No tu jest problem, bo w Szwecji są inne regulaminy, przepisy.