Przed rokiem, po kapitalnym meczu Włókniarz pokonał na swoim torze przyszłych mistrzów Polski. Tym razem miało być podobnie, kibice czekali na wielkie widowisko rozstrzygane w ostatnich biegach. Widowisko rzeczywiście było przednie, ale przede wszystkim za sprawą wyczynów żużlowców z Leszna. Od początku byli doskonale dopasowani do nawierzchni częstochowskiego toru, lepiej startowali, a na trasie byli prawie nieosiągalni dla rywali. Dominacja zaskakująca tym bardziej, że dzień wcześniej liderzy Włókniarza: Leon Madsen i Fredrik Lindgren stali na najwyższych stopniach podium Grand Prix Polski. W Częstochowie byli tylko tłem dla kapitalnie dysponowanych leszczynian.

Bartosz Smektała w odróżnieniu od skandynawskich rywali błyszczał zarówno w Grand Prix, jak i w meczu ligowym. Odniósł w Częstochowie trzy imponujące zwycięstwa i tylko w ostatnim biegu obejrzał plecy miejscowych żużlowców. Po zawodach próbował tłumaczyć rywali. - Nie trafili z przełożeniami. Myślę, że znacznie miała temperatura. Było bardzo gorąco i chyba się pogubili. Ustawienia z treningu się nie sprawdzały. Zresztą tor też się zmieniał. Na początku twardy, potem stał się bardziej przyczepny. Trzeba było zachować czujność i podążać z ustawieniami za zmianami. Pogubili się nawet Madsen i Lindgren, którzy na tym torze prezentują się zawsze świetnie. To chyba też świadczy o nas. Jesteśmy po prostu mocni, a rywal musi wyciągnąć wnioski. Chyba nikt się nie spodziewał tak wysokiego zwycięstwa. Unia była lepsza. Co mam więcej powiedzieć ….Kto widział ten wie – podkreślił mistrz świata juniorów.

Klasę i dyspozycję mistrzów Polski docenili nawet częstochowscy kibice. - Były brawa, ale o to w sporcie chodzi. Robiliśmy show więc kibice się nie nudzili i pewnie dlatego bili nam brawo. Z wyniku na pewno nie są zadowoleni, ale tak już jest, że raz się wygrywa, a raz przegrywa. Ta zasada nie dotyczy tylko Unii Leszno. Oczywiście żartuję – zakończył Bartosz Smektała.