Na Lanzarote wygrałaś, ale nie poszło gładko...

Zawody były dla mnie trochę szalone, miałam dużo „przygód” na trasie. Najpierw podczas pływania woda wpadła mi do okularków i musiałam dwa razy je poprawiać, później w strefie zmian nie mogłam znaleźć swojego worka z kaskiem i akcesoriami na rower. I to jeszcze nie wszystko - na trasie rowerowej były progi zwalniające i tam dwukrotnie wypadły mi bidony z piciem. Pierwszy raz zatrzymałam się, żeby je podnieść z jezdni, bo nawadnianie w takiej temperaturze i na takim dystansie jest przecież bardzo ważne. Jednak zajęło mi to bardzo dużo czasu, straciłam dwie, trzy pozycje, więc za drugim razem już zrezygnowałam. Poza tym na rowerze miałam bardzo mocne skurcze nóg, co raczej nie zdarza się na krótszych dystansach, musiałam zwolnić i rozluźnić nogi i znów zostałam trochę z tyłu. Wiedziałam jednak, że przede mną mój ulubiony bieg, rozpoczęłam go na piątej pozycji. Na pierwszych kilometrach odrabiałam straty, bardzo dobrze mi się biegło, ale znów złapały mnie skurcze i musiałam trochę zwolnić. Na szczęście na 21-kilometrowej trasie był czas na rozluźnienie. Ostatnią rundę - siedem kilometrów starałam się już biec tak szybko, żeby dogonić pierwszą zawodniczkę i udało się to na 3 kilometry przed metą. Od tego momentu już biegłam pierwsza, choć obawiałam się jeszcze, że mogą wrócić skurcze. Na szczęście tak się nie stało i była wielka radość na mecie.

Rywalki były mocne?

Tak, były czołowe zawodniczki, które ścigają się na tych długich dystansach, m.in.