Tłum kibiców zgromadzony w Galerii Leszno dziękował Tumko za 7 dni niewyobrażalnego wysiłku i głośno skandował jego imię. Były brawa, kwiaty, gratulacje i uściski.  

Krzysztof zamierzał ustanowić rekord Guinessa w biegu na bieżni. W poniedziałkową noc, kontuzja lewej nogi nie pozwoliła mu osiągnąć wymarzonego celu. Po pokonaniu 744 km, musiał opuścić swoje stanowisko.

Podczas wtorkowej uroczystości na twarzach kibiców widać było ogromny podziw i wzruszenie. Sam Tumko również nie zdołał powstrzymać łez. - Szkoda, bardzo szkoda, bo byłem już blisko osiągnięcia celu. Jest jednak we mnie więcej determinacji niż przygnębienia - powiedział ultramaratończyk. - Wiem co mogę poprawić i chcę spróbować za rok - dodał.

Przez cały tydzień biegaczowi towarzyszyła żona Michalina, która podkreśla, że jest z niego bardzo dumna. - Teraz chcę go już tylko zabrać do domu, wyłączyć telefony i internet, zmusić go do odpoczynku. Później marzy nam się wyjazd w góry, bo jeszcze nie zdążyliśmy nigdzie pojechać po ślubie.  

Kwiaty Krzysztofowi wręczyła również mama Halina Tumko. - Krzysiu zawsze był dobrym chłopakiem i tak jest do dzisiaj. Zawsze też aktywnie uprawiał sport. Bardzo się o niego martwiłam gdy biegł, cieszę się, że już jest po wszystkim - mówiła z ogromnym wzruszeniem.

Ultramaratończyk po części oficjalnej pozował do zdjęć, rozmawiał z kibicami, na każdym kroku dziękując im za wsparcie i obecność. Padały słowa: wielki, niesamowity, wspaniały człowiek.

Przebiegł 744 km, jest rekordzistą Polski w biegu na bieżni, walczył ze swoimi słabościami. Ciało nie pozwoliło mu dokończyć dzieła, ale on wierzy, że i z tym sobie poradzi. Zobaczymy za rok.