Tumko próbę bicia rekordu w biegu na bieżni elektrycznej podjął we wtorek 12 listopada. Postanowił, że nie tylko pobije rekord, który wynosi obecnie 822,31 km, ale pokona 1000 km. Ten drugi cel chyba jednak odłoży na później, bo przeogromne zmęczenie i ból mięśni, nie pozwoliły mu pokonywać dziennie takich dystansów, jakie sobie założył. - Teraz walczy o rekord. Nie da się ukryć, że jest piekielnie zmęczony. Ale on zna swój organizm, wie na co go stać. Od dawna się do tego przygotowywał i to on decyduje, jak długo biegnie, kiedy robi przerwy, my jesteśmy tylko od tego żeby mu pomagać - mówił Marcin Giernas, menadżer Fitness Klubu Sporting.

Na miejscu przez cały bieg muszą być także sędziowie. Zmieniają się średnio co 3, 4 godziny i czuwają, by wszystko było zgodne z wymogami podyktowanymi przez Komisję Guinnessa. - Zawodnik może dotykać bieżni tylko stopami. Nie może sam dokonywać zmian prędkości, a nawet sięgać po napoje. To może robić sędzia lub ratownik - mówił Dariusz Górski, sędzia lekkoatletyczny i trener Achillesa Leszno. Górski był świadkiem kryzysu Krzysztofa, ale jak mówi, przy tego typu dystansach to normalna rzecz. - Najważniejsze, że pokazał charakter i potrafił się podnieść. To jest wysiłek na pograniczu ludzkich możliwości. Trzeba doceniać ten trud. Obecny rekord i tak jest mocno wyśrubowany, mamy nadzieję, że Krzysztof go pobije - dodał Górski. 
Krzysztofowi od samego początku mocno kibicuje żona Michalina z córką Julianną. - To miejsce od wtorku stało się naszym drugim domem - śmiała się druga połowa ultramaratończyka.